وقتی غمگینم حوصله‌ی آقای ِ دور سر می‌رود

او خیال می‌کند باید بازه‌ی زمانی مشخصی برای غمگینی آدم‌ها وجود داشته باشد

و بیش از آن هیچ‌ دلیلی ندارد آدم غمگین باشد

به خاطر همین نزدیک می‌آید ،  نزدیک‌تر نزدیک‌تر

دماغش را می‌چسباند به دماغم ..

توی چشم‌های چپ‌ شده‌اش من هستم و من

دوتا من که خوشگل‌ترین و خوشبخت‌ترین من‌های من هستند

این تنها اتفاقی‌ست که عمیقا خوشحالم می‌کند

بهتر از این هم مگر وجود دارد ؟!